Επιτυχημένη παρουσίαση σκύλων εκθέσεων

Θα αναρωτηθεί κανείς, τι είναι τέλος πάντων η παρουσίαση σκύλων στις εκθέσεις, πόση σημασία έχει για τη νίκη και γιατί τόση έμφαση σ’ αυτή;

του Γιώργου Κωστόπουλου, εκπαιδευτή, εκτροφέα, διεθνή κριτή F.C.I.

Η σημασία της παρουσίασης

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς απ’ όσους συμμετέχουν στο χόμπι των εκθέσεων και παρουσιάζουν σκύλους που να μη θέλει να κερδίσει κάποιο βραβείο. Εκτροφείς και ιδιοκτήτες καταφθάνουν στις εκθέσεις με πλήθος ορατών εξαρτημάτων και εξοπλισμού, αλλά και πλήθος αόρατων ελπίδων
και προσδοκιών διάκρισης!
Σε κάθε περίπτωση, η ελπίδα για νίκη ή τουλάχιστον για μία ευπρόσωπη παρουσία υπάρχει. Διαφορετικά, θα ήμασταν όλοι κάπου αλλού, κάνοντας κάτι άλλο.....
Σκοπός της σωστής παρουσίασης ενός σκύλου εκθέσεων είναι η ανάδειξή του στα μάτια του κριτή (αλλά και του κοινού) κατά τον κολακευτικότερο τρόπο: αναδεικνύοντας δηλαδή τα προτερήματά του και παρουσιάζοντας μία εικόνα του όσο το δυνατό πιο κοντά στο Πρότυπο της φυλής, αυξάνοντας
έτσι της πιθανότητες διάκρισής του.
Επιπλέον, η σωστή παρουσίαση διευκολύνει τον κριτή στην εξέταση και αξιολόγηση του ζώου, κάτι που συμβάλλει στη δημιουργία επιπλέον θετικών εντυπώσεων.

Ο «καλός» και «κακός» εκθέτης

Ο καλός εκθέτης:

1. έχει φροντίσει να προετοιμάσει και κοινωνικοποιήσει το ζώο από νεαρή ηλικία για το περιβάλλον και τις απαιτήσεις των εκθέσεων.

2. Καταφθάνει εγκαίρως στο χώρο της έκθεσης, ώστε να έχει χρόνο να προμηθευτεί τον αριθμό συμμετοχής του από τη Γραμματεία, να βρει το στίβο εξέτασης της φυλής του, να τοποθετήσει το κλουβί και τον εξοπλισμό του και να έχει αρκετό χρόνο για να προετοιμάσει το ζώο μέχρι τη στιγμή της παρουσίασής του.

3. Φροντίζει και για τη δική του ευπρόσωπη παρουσία φορώντας κατάλληλα ρούχα και παπούτσια (ή έχοντας τα κατάλληλα μαζί του για να αλλάξει, πριν μπει στο στίβο).

4. Παρουσιάζεται εγκαίρως στο στίβο, φέροντας σε εμφανές σημείο τον αριθμό συμμετοχής του σκύλου που παρουσιάζει. «Στήνει» ήρεμα το σκύλο εκεί που θα του υποδείξει ο Υπεύθυνος Στίβου και περιμένει τις υποδείξεις του κριτή.

5. Έχει τη προσοχή του καθ’ όλη τη διάρκεια παραμονής του στο στίβο κατά 50% στο σκύλο του και 50% στο κριτή και τις υποδείξεις του.

6. Όταν έρθει η στιγμή να κινηθεί με το σκύλο του, για να εξετάσει ο κριτής τη κίνηση του ζώου, φροντίζει να ακολουθήσει τη πορεία που του έχει υποδείξει ο κριτής (πάνω-κάτω, κύκλο, τρίγωνο). Έχοντας φυσικά προπονηθεί εκ των προτέρων, το αποτέλεσμα είναι συντονισμός, αρμονία και συνεργασία μεταξύ ανθρώπου και σκύλου.

7. Μετά τη βράβευση και κατάταξη, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ αποτελέσματος, χαιρετά δια χειραψίας κριτή και συναγωνιζόμενους εκθέτες.

8. Χαϊδεύει και επιβραβεύει το σκύλο του, ευχαριστώντας τον για τη συνεργασία του, κάνοντάς τον έτσι να αισθανθεί όμορφα.

Ο «κακός» εκθέτης:

1. Καταφθάνει στη έκθεση αργοπορημένος, αγχωμένος, ιδρωμένος, με πρόχειρα ρούχα και με ένα σκύλο άπλυτο, αβούρτσιστο και σε κακή γενική κατάσταση.

2. Μέσα στο στίβο, μπροστά στο κριτή, ο σκύλος του χοροπηδάει πάνω-κάτω, μυρίζει μετά μανίας το έδαφος, τραβάει το λουρί του ή γαυγίζει το κόσμο και τους άλλους σκύλους, ίσως και όλα αυτά μαζί!

Την ίδια στιγμή ο δυστυχής κριτής προσπαθεί να τον αξιολογήσει...

3. Κατά τη παραμονή στο στίβο και ενώ ο κριτής υπαγορεύει τη γραπτή αξιολόγηση του ζώου, ο εκθέτης αντί να «στήσει» το ζώο, αγναντεύει τον ορίζοντα ή χαιρετά τους γνωστούς του έξω απ’ το στίβο.

4. Όταν μετά από τέτοια «παράσταση» ο σκύλος εισπράξει και την ανάλογη κριτική αξιολόγηση, ο εκθέτης αποχωρεί βιαστικά και εκνευρισμένος, μουρμουρίζοντας περί του κριτή, των εκθέσεων, των ανταγωνιστών του και ότι άλλο του βρίσκεται πρόχειρο….

Η προετοιμασία

Εξίσου σημαντική και απαραίτητη με τη σωστή παρουσίαση μέσα στο στίβο είναι και η προετοιμασία γι’ αυτή.

Η προπόνηση για εκθέσεις πρέπει ιδανικά να ξεκινά από νεαρή ηλικία του ζώου. Άλλοι ξεκινούν από την ηλικία των τριών μηνών, άλλοι περιμένουν μέχρι τους 5-6 μήνες. Για τους αρχάριους εκθέτες προτείνω να μη βιαστούν και να περιμένουν την ηλικία των 5-6 μηνών.

Κοινωνικοποίηση: το σημαντικότερο «συστατικό» ενός μελλοντικού κορυφαίου σκύλου εκθέσεων (πέραν φυσικά της απαιτούμενης ποιότητάς του) είναι η έγκαιρη κοινωνικοποίησή του από την ηλικία των 6-8 εβδομάδων. Από αυτή την ηλικία μέχρι τους 6-8 μήνες μπαίνουν τα θεμέλια ενός μελλοντικά ψυχικά και πνευματικά υγιούς ζώου, με αυτοπεποίθηση και φιλική αντιμετώπιση ανθρώπων και άλλων σκύλων, απαραίτητη συμπεριφορά στο μέλλον για το περιβάλλον των εκθέσεων και όχι μόνο!

Κοινωνικοποίηση θεωρείται η με θετικό τρόπο σύνδεση στο μυαλό του ζώου με οποιοδήποτε οπτικό, ηχητικό ή οσφρητικό ερέθισμα πρόκειται να συναντήσει στο μέλλον στη ζωή του και το οποίο επιθυμούμε να αντιμετωπίσει θετικά και με αυτοπεποίθηση: πολυκοσμία, θόρυβοι, παιδιά, αυτοκίνητα, μηχανές, άλλοι σκύλοι διαφόρων μεγεθών και σχημάτων κ.λ.π.

Στα πλαίσια της κοινωνικοποίησης ανήκει επίσης και η ήρεμη αποδοχή από πλευράς του ζώου της εξέτασης των δοντιών του και του αγγίγματος των όρχεων από ξένους. Αρκετοί σκύλοι αποβάλλονται ή υποβαθμίζονται στις εκθέσεις, γιατί αρνούνται αυτή την απλή εξέταση από τον κριτή.

Περιποίηση τριχώματος: η περιποίηση του τριχώματος είναι επίσης κάτι που πρέπει να ξεκινάει από νεαρή ηλικία, και για να συνηθίσει το ζώο τη διαδικασία και για το καλό του τριχώματος και τη μελλοντική εξέλιξή του. Το τρίχωμα πρέπει να βουρτσίζεται, χτενίζεται, πλένεται, κουρεύεται, «μαδιέται» (κυρίως για τις φυλές των Τέρριερ) με τη συχνότητα και το τρόπο που απαιτείται για κάθε φυλή.

Φυσική κατάσταση: η μυϊκή κατάσταση επίσης παίζει ρόλο για όλες τις φυλές, ιδιαίτερα όμως τις λειότριχες, όπου είναι πιο έκδηλη.

Καθαριότητα: η σημασία της καθαριότητας δοντιών, ματιών, αυτιών και των περιποιημένων νυχιών είναι επίσης αυτονόητη.

Και μετά απ’ όλα αυτά, ο τελικός στόχος: η σωστή παρουσίαση μέσα

στο στίβο των εκθέσεων, σε στάση και κίνηση.

Το «στήσιμο»

Είναι αδύνατο να περιγραφεί με κάθε λεπτομέρεια ο τρόπος «στησίματος» της κάθε φυλής. Επιπλέον, δεν υπάρχει ένας μόνον τρόπος, αλλά αρκετοί ή παραλλαγές αυτών.

Οι μικρόσωμες φυλές στήνονται και επάνω σε τραπέζι (για την εξέτασή τους από το κριτή) και στο έδαφος. Σε άλλες φυλές η ουρά κρατιέται με το χέρι μας χαμηλά, σε άλλες στην ευθεία της ράχης, σε άλλες επάνω από την ευθεία της ράχης, σε άλλες κάθετη στην ευθεία της ράχης, σε άλλες τυλιγμένη επάνω στη ράχη. Σε άλλες καθόλου!

Σε άλλες φυλές το κεφάλι κρατιέται ψηλά με το λουρί, σε άλλες με το χέρι μας από το σαγόνι του ζώου, σε άλλες καθόλου (αλλά προσελκύοντας το ζώο με τροφή).

Παρ’ όλα αυτά, σχεδόν όλες οι φυλές παρουσιάζονται προφίλ προς τον κριτή, με τα μπροστινά και πίσω σκέλη τους τοποθετημένα κάθετα στο έδαφος.

Και κάτι βασικό: όλοι μαθαίνουμε από τους άλλους. Αυτή είναι βασική αρχή της προόδου και εξέλιξης. Ζητήστε συμβουλή από εμπειρότερους στη φυλή σας ή απλά.....αντιγράψτε τους!

Η κίνηση

Η κίνηση αποτελεί το άλλο μισό της παρουσίασης μέσα στο στίβο.

Η προπόνηση και σ’ αυτή τη περίπτωση πρέπει να ξεκινά αρχικά από το σπίτι μας, σε οικείο χώρο και αργότερα σε εξωτερικούς, άγνωστους στο ζώο χώρους.

Για κουτάβια ή νεαρά ζώα στα πρώτα τους βήματα προτείνω τη χρήση τροφής. Το σημαντικότερο είναι το ζώο να είναι χαρούμενο και να κάνει ευχάριστη σύνδεση με τη διαδικασία. Έτσι στο μέλλον θα κινείται στους στίβους των εκθέσεων με την απαιτούμενη περηφάνια και χάρη που διακρίνει τους επιτυχημένους σκύλους εκθέσεων.

Τα βασικά της κίνησης:

1. Το λουρί κρατιέται πάντα στο αριστερό χέρι και κατά τη κυκλική κίνηση γύρω απ’ το στίβο κινούμαστε αριστερόστροφα, δηλαδή αντίθετα από τη φορά των δεικτών του ρολογιού (έτσι ο κριτής βλέπει το σκύλο και όχι τα πόδια μας!).

2. Ο σκύλος πρέπει να είναι προπονημένος να κρατάει το κεφάλι του ψηλά και να μην μυρίζει το έδαφος (η χρήση της τροφής κατά τη προπόνηση κάνει θαύματα στο συγκεκριμένο θέμα...)

3. Ο ρυθμός μας πρέπει να είναι ομοιόμορφος και η κίνηση αρμονική και «ρέουσα»

4. Η ταχύτητά μας πρέπει να είναι τέτοια ώστε, ανάλογα με το μέγεθος του ζώου, αυτό να παρουσιάζει τη μεγαλύτερη δυνατή κάλυψη εδάφους, χωρίς όμως να περνάει στο στάδιο του καλπασμού.

5. Ο δικός μας διασκελισμός θα πρέπει επίσης να είναι «ανοιχτός», με μεγάλα βήματα. Όχι μικρά και «κοφτά».

6. Πρέπει να υπάρχει μία σαφής απόσταση ανάμεσά σε μας και το ζώο, και για να μην εμποδίζεται η κίνησή του και για να αναδεικνύεται καλύτερα. Η θέση «Πάμε» ή «Μαζί» που χρησιμοποιείται στην εκπαίδευση βασικής υπακοής θα πρέπει να αποφεύγεται μέσα στο στίβο κατά τη κίνηση.

Μικρά «μυστικά»

Σε κάθε χώρο και για κάθε ειδικότητα υπάρχουν τα μικρά μυστικά, που πολλές φορές «κάνουν τη διαφορά».

Το λουρί: το περιλαίμιο έκθεσης μπορεί να είναι από αλυσίδα, νάυλον ή δέρμα. Ανθεκτικό, αλλά λεπτό και διακριτικό, ώστε να αναδεικνύεται ο λαιμός του ζώου. Το χρώμα του ίδιο ή συμβατό με του ζώου.

Τα ρούχα μας: εκτός από μία αξιοπρεπή εμφάνιση μέσα στο στίβο, τα ρούχα μας πρέπει να μας παρέχουν άνεση κινήσεων. Το χρώμα τους πρέπει να τονίζει και αναδεικνύει το περίγραμμα του ζώου. Έτσι όταν παρουσιάζουμε το ζώο ή φωτογραφιζόμαστε βρισκόμενοι πίσω του πρέπει να παρέχουμε το κατάλληλο φόντο. Για ανοιχτόχρωμα σκυλιά προτιμότερα είναι τα μαύρα, κόκκινα, μπλε και γενικά τα σκούρα χρώματα. Για σκουρόχρωμα σκυλιά, τα λευκά, κόκκινα και γενικά ανοιχτά χρώματα.

Το «δόλωμα»: σε πολλές φυλές στις οποίες τα όρθια αυτιά και η ζωηρή έκφραση είναι σημαντικά, η χρήση λιχουδιών κατά τη προπόνησή μας, αλλά και μέσα στο στίβο (δεν απαγορεύεται από τους κανονισμούς) κάνει θαύματα. Επιπλέον η τροφή βοηθάει στο να έχουμε το ζώο συγκεντρωμένο σε μας.

Ο καθρέπτης: στα αρχικά στάδια της προπόνησής μας, σημαντική βοήθεια μπορεί να μας προσφέρει ένας μεγάλος καθρέπτης μπροστά από τον οποίο τοποθετούμε το σκύλο. Βλέποντας ότι και ο κριτής αποφασίζουμε ποια είναι η κολακευτικότερη στάση του ζώου και παράλληλα βελτιώνουμε τη τεχνική μας. Και θα μου πείτε: «ωραία ιδέα, αλλά που να τον βρούμε τόσο μεγάλο καθρέπτη;». Και θα σας πω: «και οι βιτρίνες των καταστημάτων ή τα μεγάλα φιμέ τζάμια των τραπεζών γιατί είναι εκεί;» Τι; Ντρέπεστε; Ε, τότε περιμένετε να κλείσουν. Τα τζάμια εκεί θα παραμείνουν.....

gkostopoulos.gr