Μασάει ο σκύλος καπλαμά;

Ραντεβού για εμβόλιο αύριο και ήδη αισθάνομαι κουρασμένη.

Όσοι είστε τακτικοί αναγνώστες, ξέρετε το δράμα μου για τις επισκέψεις στον κτηνίατρο, από την προηγούμενη φορά που σας έλεγα εδώ τον πόνο μου. Οι υπόλοιποι να πάτε να διαβάσετε και να έρθετε να με συλλυπηθείτε.

Δεν είναι πως δεν τον πήγαινε ποτέ τον γιατρούλη μας.

Ίσα- ίσα, στις πρώτες επισκέψεις ήταν υποδειγματικός. Και φιλάκια στα χεράκια του κτηνίατρου και χαρούλες. Μετά άλλαξε, που τον συνέδεσε με άσχημες καταστάσεις.

Όχι, δε φταίει ο επιστήμων, η χαζοκεφάλα του μπουμπουνόσκυλου τα φταίει και το βαθύ λαρύγγι του, που τα καταπίνει όλα.

Αγαπημένο του σπορ η κατάποση αντικειμένων όλων των ειδών, υλικών και διαμετρημάτων. 

Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει. Έχει φάει τα πάντα όλα. Από όσα μπορώ να θυμηθώ, λουλούδια, ρούχα, ριχτάρια, βαμβάκι, χαρτί υγείας, σακούλα, εφημερίδα, βετέξ, υαλοβάμβακα, μια φάτνη, τα τσοχάκια από τα ποδαράκια ενός σκαμπό, μέχρι και πόρτα συρόμενη.

Ω, ναι, τη ροκάνισε την πόρτα, όσο περίμενε να επιστρέψω από τη δουλειά. Τον είχε πιάσει μια λιγουρίτσα, παρόλο που είχε φάει -αυτό με τις λιγουρίτσες το πήρε από τη μανούλα -εμένα, όχι τη βιολογική- κι είπε να δοκιμάσει και την ξύλινη πόρτα, για να μη μείνει με την απορία.

Το βασικό στη ζωή είναι να έχει κανείς εμπειρίες. Βέβαια. Αυτός να κάνει τον γευσιγνώστη κι εγώ να κάνω τη μάνα κουράγιο-σειρήνα.

Γιατί, σα σειρήνα πυροσβεστικής έκανα κάθε φορά που διαπίστωνα τι είχε ρουφήξει ο δαίμονας της Ταζμανίας κι έτρεχα πανικόβλητη να πάρω τηλέφωνα μέσα στη νύχτα το γιατρό ή να τρέξω σαν το ασθενοφόρο με χίλια στο κτηνιατρείο, φωνάζοντας με απόγνωση: «Γιατρέ έφαγε αυτό!».

Τι ακτινοβολία έχω φάει για την πάρτη του, μη ρωτάτε. Γιατί, ποιος άλλος να τον κρατάει να βγάλει ακτινογραφίες μη και του σφήνωσε τίποτα στο έντερο;

Θεϊκή παραμένει η ατάκα του γιατρού, όταν ο Χουάν έφαγε το βετέξ του μπάνιου και το ψάχναμε με τις ακτίνες.

«Δε φαίνεται καλά…Αν είχε φάει το συρμάτινο σφουγγαράκι, θα το βρίσκαμε πιο εύκολα».

Τι να του πεις τώρα. Πως η μπανιέρα αν τριφτεί με σύρμα πάει, τη χάσαμε; Ή να ζυγίσεις τα αρνητικά και τα θετικά;

Αρνητικό: έφαγε βετέξ και δε φαίνεται καλά στην ακτινογραφία.

Θετικό: Τώρα ξέρεις, οπότε άστου να φάει συρμάτινο την επόμενη φορά, για να φανεί και να μην ακτινοβολείσαι τζάμπα.

Μέχρι και Πρωτομαγιά άνοιξε το κτηνιατρείο για να μας δεχθεί για κολονοσκόπιση –γαστροσκόπιση. Άλλοι τρέχαν στους αγρούς, εμείς με τρεις γιατρούς, να ΄ναι καλά οι άνθρωποι, δυο κτηνίατροι και ένας γαστρεντερολόγος για ανθρώπους, να ψάχνουν τι έχει ο Χουάν και δε μπορεί και πότε ο κώλος του πονεί.

Με τούτα και με κείνα, συνέδεσε το γιατρό με εξετάσεις, ορούς, ενέσεις, φάρμακα, εργαλεία, πόνο, πείνα δάκρυ.

Αλλά το σπορ, ακόμα δεν το κόβει. Προτιμάει να κόψει τον κτηνίατρο!

Απλώς δε γίνεται, γιατί αυτό δεν περνάει από την πατούσα του.

Σαν να τον ακούω τώρα, που θα μου αρχίσει αύριο τη μουρμούρα απ΄ το πρωί.

«Δε θέλω να πάω! Θα καλέσω τις Ζωοφιλικές όλες και θα τους πω ότι με αναγκάζεις να κάνω πράγματα παρά τη θέληση μου! Πως με τραβολογάς στο δρόμο, για να πάμε στο κτηνιατρείο. Αυτό είναι κακοποίηση. Δεν πάω σου λέω!».

«Γιατί καμάρι μου, μουλαρώνεις και δε θες τον καλό γιατρούλη;».

«Είναι ανάγωγος. Μετράει τις μπουκιές μου!».

Και πώς να αντικρούσω τέτοιο επιχείρημα, αφού με το που μας δει ο κτηνίατρος, θα ρωτήσει κλασικά «Έφαγε πάλι τίποτα;».

«Ναι, γιατρέ. Μια φρίκη και με κέρασε κιόλας!».

Τίνα Βάμβουρα

eyedoll.gr